Memoriał i Archiwum Siostry Łucji

Poziom 0

Część Pierwsza:

Gablota 1

Łucja I mała pastuszka

Pamiętam ze strony moich rodziców godne podziwu przykłady bycia chrześcijańską rodziną, zjednoczoną w wierze, nadziei i miłości.

Fotografia w tle:

Rodzina Łucji, obok jej domu w Aljustrel. Od lewej do prawej: na pierwszym planie, Maria Rosa (matka Łucji) oraz Łucja; na drugim planie, rodzeństwo Łucji: Manuel dos Santos, Maria dos Anjos, Glória (córka Marii dos Anjos), Carolina i Glória de Jesus.

Łucja (Lúcia de Jesus) urodziła się 28 marca 1907 r., w Aljustrel, w parafii Fátima, w prostej rodzinie.
Córka Antónia dos Santos i Marii Rosy, była najmłodsza z siódemki rodzeństwa.
W wieku zaledwie sześciu lat zaczęła pasać należące do rodziny stado owiec; od 1916 r. zaczęli jej towarzyszyć kuzyni Franciszek, lat dziewięć, oraz Hiacynta Marto, lat siedem.
Pozostała z rodziną w Aljustrel do czternastego roku życia, kiedy to wstąpiła do Szkoły Zgromadzenia Sióstr Nauczycielek od Św. Doroty, w Vilar (Porto).

Eksponaty:

  • Świadectwo
    Świadectwo chrztu Łucji, wydane przez Proboszcza Luísa Rodriguesa Pereirę.
  • Chusta
    Chusta używana przez Łucję w czasie Objawień.
  • – Krucyfiks
    Najstarszy krucyfiks używany prywatnie przez Siostrę Łucję.
  • – Różaniec
    Różaniec podarowany Siostrze Łucji przez Biskupa Leirii, José Alvesa Correię da Silvę, w 1923 r., wymieniony na różaniec używany wcześniej przez nią.

Gablota 2

1917, Październik | Obiecany Cud

Bóg wybrał to miejsce dzikie, nie posiadające żadnych naturalnych atrakcji ani materialnego komfortu, aby wznieść tam Jego Uniwersalną Świątynię, dokąd ludzie ze wszystkich stron świata przybywać będą z wiarą, by Go wielbić.

Fotografia w tle:

Pielgrzymi, w Cova da Iria, w dniu 13 października 1917 r., podczas cudu słońca.

Nagle przestał padać deszcz, chmury rozstąpiły się jak rozsuwająca się zasłona i przepuściły promienie słoneczne, które osuszyły całe błoto oraz ubrania całego przemoczonego tłumu. Trzykrotnie słońce obróciło się wokół własnej osi, błyskając swymi promieniami w odcieniach żółtym, błękitnym, zielonym, purpurowym, które to cudowne zjawisko było obserwowane z bardzo daleka. Przerażony tłum zaczął krzyczeć, a wielu spowiadało się na głos ze swych grzechów, dokonując aktów wiary i prosząc o przebaczenie.

Eksponaty:

  • Sznur
    Sznur używany przez Łucję do obwiązywania się w pasie jako narzędzie do składania ofiary.
  • Różaniec
    Pierwszy różaniec siostry Łucji, ofiarowany przez jedną z pątniczek w czasie objawień, używany przez nią przez wiele lat.
  • Relikwiarz
    Listek dębu ostrolistnego, na którym objawiła się Matka Boża w 1917 r., przechowywany przez Siostrę Łucję przez wiele lat, a następnie umieszczony w relikwiarzu.
  • Figurka
    Pierwszy wizerunek Matki Bożej Fatimskiej, ofiarowany Siostrze Łucji.

Gablota 3

Łucja de Jesus I Karmelitanka

Czuję się bardzo szczęśliwa w odosobnieniu i w ciszy mojego Krużganka.

Fotografia w tle:

Szczegół krużganka Klasztoru Karmelitanek w Coimbrze.

Tekst:

Siostra Łucja wstąpiła do Karmelu pw. Św. Teresy 25 marca 1948 r. a 31 maja następnego roku złożyła Śluby Uroczyste.
Pozostała w Karmelu w Coimbrze przez 57 lat (1948-2005).
Jakiś czas przed śmiercią zwierzyła się siostrom: “gdybym teraz umarła, umarłabym szczęśliwa, ponieważ przesłanie Matki Bożej dotarło już do wszystkich części świata “.
W wieku 97 lat, dnia 13 lutego 2005 r., Matka Boża wypełniła to, co jej obiecała, biorąc ją w swoje ramiona, aby w końcu zabrać ją, by mogła kontemplować oblicze Przenajświętszej Trójcy.
Została pochowana w Krużganku Karmelu pw. Św. Teresy, a rok później, 19 lutego 2006 r., jej szczątki zostały przeniesione do Sanktuarium Fatimskiego.

Eksponaty:

  • – Walizka
    Walizka Łucji, podarowana jej przez matkę, Marię Rosę, gdy wyjeżdżała z Fátimy, i która towarzyszyła jej przez całe życie.
  • – Habit
    Habit i sandały Siostry Łucji.
  • – Krucyfiks
    Krucyfiks z czasu złożenia ślubów religijnych (31 maja 1949 r.), noszony przy habicie, pod szkaplerzem.
  • – Różaniec
    Różaniec, na którym Siostra Łucja się modliła przez ostatnie lata jako Karmelitanka.
  • – Liturgia Godzin
    Liturgia Godzin – kościelne księgi modlitewne.

Egzemplarze, w wersji łacińskiej i portugalskiej, używane przez Siostrę Łucję przez wiele lat.


Część Druga:

Sala Multimedialna

Audytorium do przeprowadzania konferencji, spotkań dyskusyjnych, prezentacji oraz projekcji filmów.

Eksponaty:

  • – Kapa
    Kapa ochronna na balustradę kaplicy kościoła Karmelu pw. Św. Teresy, w której Siostry przyjmują Komunię Świętą, wykonana przez Siostrę Łucję z czerwonego jedwabiu, z obrzeżami wyszywanymi haftem krzyżykowym.

Część Trzecia:

Fotobiografia

  1. Z pastuszkami Hiacyntą i Franciszkiem, w 1917 r.
  2. Z kuzynką Hiacyntą, w Reixidzie, w 1917 r.
  3. W wieku lat 13-tu, w 1920 r.
  4. Jako Siostra Doroteuszka, w 1946 r.
  5. Nowicjuszka w Karmelu pw. Świętej Teresy, w 1948 r.
  6. Z wizerunkiem Niepokalanego Serca Maryi, na chórze kościoła Karmelu pw. Świętej Teresy, w 1949 r.
  7. Z Ojcem Świętym Pawłem VI, 13 maja 1967 r.
  8. Z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, 13 maja 1991 r.
  9. Wśród społeczności karmelitańskiej podczas wizyty Ojca Generała Luísa Aróstegui, w 2003 r.
  10. W swojej celi, z egzemplarzem “Apeli Orędzia Fatimskiego”, w 2002 r.

Panel

Panel z fotografią Siostry Łucji i przemyśleniami z jej pism, wśród których znajdują się:

  • Bycie sprawiedliwym to bycie świętym.
  • To podczas modlitwy spotykamy się z Bogiem.
  • To w Sercu Maryi Bóg rozpoczął dzieło naszego odkupienia.
  • Tym, co prawdziwie oczyszcza, jest miłość.
  • Jak ryba nie może żyć bez wody, tak my nie możemy żyć bez Boga.
  • Bóg jest jedynym bytem, w którym zawiera się szczęście, do którego nas stworzył.
  • Mamy obowiązek bycia świętymi, to znaczy, nie obrażania Boga grzechem.
  • Modlitwa jest zatem niezbędna wszystkim i wszyscy powinniśmy się modlić.

Gablota 4

Ostatnia maszyna do pisania używana przez Siostrę Łucję.


Gabloty 5 do 7

Fotografia w tle:

Mapa świata, w trzech częściach, należąca do Siostry Łucji.

Eksponaty:

Korespondencja i podarunki przysłane siostrze Łucji przez wiernych pochodzących ze wszystkich stron świata, wśród których wyróżniają się:

  • Krucyfiks ofiarowany przez P. Corazón Aquino, byłego Prezydenta Filipin, oraz figurka Matki Bożej Fatimskiej, podarowana przez pielgrzyma, oba przedmioty wykonane z lawy wyrzuconej przez wulkan obecnie aktywny na Filipinach.
  • Wizerunek Matki Bożej z Candelárii, świętej patronki Wysp Kanaryjskich.
  • Wizerunek Matki Bożej z Altötting, Niemcy.
  • Kawałki Muru Berlińskiego.
  • Korespondencja wymieniana z Ojcem Świętym Janem Pawłem II.
  • Wizerunek Matki Bożej z Aparecidy, świętej patronki Brazylii.
  • Różaniec z załączoną relikwią, przysłany z USA, wraz z prośbą o modlitwę.
  • Wizerunek Św. Józefa, pochodzący z Gwatemali.

Gablota 8

Siostra Łucja otrzymywała korespondencję z całego Świata.
Po jej przeczytaniu i zarejestrowaniu, zaznaczała na kopercie, czy list wymagał odpowiedzi.
Zwykle wiadomości zawierały prośby o modlitwę za nadawcę lub jego rodzinę.
Listy, które nie były napisane po portugalsku, były tłumaczone przez siostry z Karmelu, przez Markizę do Cadaval oraz – później, przez jej wnuczkę, które zapisywały treść na kopercie.
Od lat 80-tych, Siostra Łucja została poproszona przez przełożonych, aby zachowywała korespondencję.
Listy były przechowywane w walizkach, których jest około 60-ciu.
Poza listami, otrzymywała również wiele wiadomości pozostawianych w portierni Karmelu, wielokrotnie przez grupy pielgrzymów.
W roku 1985, siostra Łucja otrzymała łącznie 5881 listów z krajów takich jak: Niemcy, Argentyna, Australia, Austria, Południowa Afryka, Brazylia, Belgia, Kanada, Kostaryka, Wybrzeże Kości Słoniowej, Chile, Kolumbia, Korea, USA, Szkocja, Hiszpania, Salwador, Filipiny, Francja, Gwatemala, Ghana, Węgry, Irlandia, Anglia, Włochy, Irak, Indie, Indonezja, Izrael, Mauritius, Jordania, Kenia, Meksyk, Malezja, Mozambik, Nigeria, Nowa Zelandia, Niderlandy, Portugalia, Portoryko, Peru, Polska, Paragwaj, Panama, Republika Dominikańska, Republika Ekwadoru, Republika Kamerunu, Sierra Leone, Szwajcaria, Singapur, Sri Lanka, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca, Turcja, Ukraina, Wenezuela, Zimbabwe, między innymi.
Przez lata, zwłaszcza po upadku Muru Berlińskiego, liczba listów wzrastała, przewyższając dziesięć tysięcy rocznie. Do tego wzrostu przyczyniły się głównie kraje bloku wschodniego.

Eksponaty:

Dwie z ponad sześćdziesięciu walizek pełnych korespondencji otrzymanej przez siostrę Łucję i w ten sposób przez nią przechowywanej.